Kamil Kinkır’a
 

Vardiya Çıkışı

Teneke bidonlar içinde
Direnenleri ısıtan sabahın
İlk saatlerini soluyor
Makine tezgahları

Gece vardiyası uykusuz
Servisler,
bekleyen haklı öfkesi ellerin

Çaresiz bir işçinin
Aradığı bir çift gözdür
Buğulu servis camından,

Vardiya çıkışı
Yalnız değilsin,
buradayız diyen bir çift göz

Ve çaresiz bir işçinin
Umuda yolculuğudur
Kapıda göz göze gelişler

Çünkü birbirine aynı umutla bakan gözler
Yaratan ellere hükmediyorsa
Tarihin akışını bile değiştirebilirler

O kapıda durmalı heybetiyle yine
Göz göze gelmeli gözler

Sevinenler de olmalı
Öfkelenenler de

Çünkü haksızlığa boyun eğmemeyi
Öğreniyor
Her işçi
İşçi olmanın erdemini

Çünkü
Direniş gözlerde başlar

O kapıda durmalı heybetiyle yine
Göz göze gelmeli gözler

İşçiler fısıldaşmalı
İçindeki öfke umut olmalı

O fabrika kapısında durmalı
Bütün heybeti ile

Ölüm gelse ne yazar
Onu alsa ne yazar

Her fabrika çıkışında
O kapıda durmalı yine
Bütün heybeti ile

Anısı bir izdir çünkü
İzi işçinin silinmeyen alınteri

Serkan ÖNGEL / 11.09.2010